3- HEM OKUYUN HEMDE DINLEYIN SUPER hep aradiklarimdandi

[darısıbasima]

farkli kaydet yaparak bilgisayariniza indirebilirsiniz yada direk tiklayarak media playerden dinleyip takip edebilirsiniz ...

http://www.dutchgrammar.com/sound/texts/00019.mp3


Hallo! Welkom en een goede dag allemaal.

Er zijn inmiddels ruim twee maanden verstreken sinds de vorige podcast.
Hoog tijd dus voor een nieuwe aflevering!

Vandaag ga je luisteren naar een gedicht, geschreven en voorgedragen door onze enige, echte EetSmakelijk uit Canada.

An De Potter van het Taleninstituut Open Context in Brussel leest ook een gedicht voor.

We hebben ook iets nieuws. Vanaf nu ga je in elke aflevering luisteren naar een Nederlands spreekwoord. Dit was een idee van ons forumlid Dora. Het is de bedoeling dat je het spreekwoord raadt.
Waarschijnlijk geen gemakkelijke opgave!

Maar laten we beginnen met een paar uitspraakoefeningen.



Uitspraakoefeningen

Je gaat nu luisteren naar een aantal lastige woorden en zinnen. Je krijgt steeds de tijd om het woord of de zin te herhalen.

[Stem: Bieneke]
1. de ui
2. thuis
3. ruig
4. het fruit
5. de uien
6. huilen
7. ruiken
8. luieren
9. huiveren
10. tuimelen

[Stem: Joke]
Als ik uien ruik, moet ik huilen.

[Stem: Bieneke]
1. uw
2. de duw
3. schuw
4. het uwe
5. huwen
6. duwen
7. het huwelijk
8. gruwelijk
9. gehuwd
10. de luwte

[Stem: Joke]
Is dit uw boek? Dit boek is het uwe.


Spreekwoorden en gezegden

Raad het spreekwoord of het gezegde. De zin staat niet in de geschreven tekst vermeld. Je hoort de zin twee keer. De oplossing hoor je in de volgende podcast.
Welk spreekwoord of welk gezegde bedoelen we?


Gedicht

[En] zoals beloofd aan het begin van deze aflevering, volgt nu een gedicht van EetSmakelijk.

[Stem: EetSmakelijk]

Gedicht

Je bent een heel oude boom
De oudste boom die ik ken
Toen je een klein boompje was, hoe vond je het leven...?
Ik weet niet meer wat ik wil zeggen
Mijn gedachten zijn te moeilijk om uit te leggen
Ik wil nog eens bij jou staan
In de mooie stilte van het bos
Daar werd ik nooit boos
Daar was ik nooit bang
Maar ik moest weg
En ik stond op een strand
Ik luisterde naar de zee
En naar de wind
Er zit zoveel water in de zee
Mijn gedachten werden nog eens luid
Geen stilte meer
Maar ik hou van jou, mijn lieve zee
Je water, je zout, ik hou van jou, mijn grote zee
Ik wilde een hele dag op je strand staan
Maar ik moest weg
Weg, weg, altijd moet ik weg
Waarom moet ik zeggen vaarwel, tot ziens?
Wanneer mag ik je nog eens zien?
Nu zit ik hier
Maar lig ik ook daar
In het bos
Op dat strand
Want ik hou van jullie
En soms doet die liefde veel pijn
Als ik alleen ben
Maar jullie zijn ook hier
Met mij!
Als ik daar lig, zijn jullie dan ook hier bij mij?
O, nu word ik zo blij!
Ik hoef nooit meer verdrietig te zijn
Want ik heb jullie
Mijn oude boom, mijn strand en mijn zee
Altijd in mijn gedachten, altijd in mijn hart
Ik kan altijd die mooie stilte vinden
Ik kan zo makkelijk die wind en dat water horen
Nooit meer hoef ik weg te gaan
En nooit meer hoef ik alleen te staan.



Nog een gedicht

[Stem: An De Potter]

Belangrijk

Het is maar goed dat we onszelf belangrijk vinden.
Als het eens niet zo was, waar moest het dan wel heen!
Och och, we hoeven er geen doekjes om te winden:
Dan stortte werkelijk de maatschappij ineen.

Want stel u voor dat we onszelf ineens eens zagen
zoals de anderen ons zien. Hoe zou dat zijn?
Dat was afschuwelijk! Dat was niet om te dragen!
We wierpen ons waarschijnlijk voor de dieseltrein.

Ofwel, we zouden ons in t kolenhok verschuilen.
Geen mens zou nog meer geloven in zijn werk.
Meneer hiernaast zou in de gang gaan zitten huilen:
'Ik ben een vlerk....ik ben een nietsnut en een vlerk...'

En al de grote directeuren van bedrijven
gingen beschaamd en heel verdrietig naar hun bed;
ook de politici... ze zouden binnen blijven,
de ambtenaren kropen achter het buffet.

Geen enk'le spreker zou nog één keer durven spreken,
geen enk'le chef zou ooit een chef meer durven zijn,
geen enk'le predikant zou ooit meer kunnen preken,
De boel lag stil, volledig stil op elk terrein.

Gelukkig zijn we niet op die manier ontluisterd.
Wat is het eigenlijk toch prachtig ingericht,
dat de natuur ons stuk voor stuk heeft ingefluisterd:
vergeet het niet, je bent een mens van groot gewicht.....




Dat was An De Potter met een gedichtje van Annie M.G. Schmidt.

Bedankt voor het luisteren en tot de volgende keer!